Deze piano heb ik geselecteerd niet omdat er veel over het merk te vertellen valt maar om het vele fraaie houtsnijwerk waardoor deze piano uitblinkt. Piano’s van rond 1900/1910 hebben wel meestal houtsnijwerk in het midden van het paneel maar bij deze gebr Selle waar de fabriek in Muhlhausen stond is de hele piano een sier voor het oog.
Kijk bijvoorbeeld eens naar de lijst naast het klavier aan de rechterkant hoe mooi fraai staaltje vak werk dat is. Heel fijntjes en loopt ook onder de klavierlijst naar het console. Ook de kaarsen kandelaars zijn origineel. Zo piano is een kunstwerk in de huiskamer.
Dit is met recht een mini piano. Ook wel baby piano genoemd. Deze piano is maar 1 meter hoog. Wel ideaal als je klein behuist bent. Of voor een Tiny House. Nu kom ik wel meer mini piano’s tegen maar hier is wel iets bijzonders aan de hand. Zoals bij een normale piano het mechaniek op de toetsen staat is het mechaniek hier verzonken. Het is onder de toetsen bevestigt en door een speciaal mechanisme wordt de hamer aangestuurd via de toets.
Maar deze pianobouwer ging nog een stapje verder. De meeste mensen hebben wel van kruissnarig gehoord. Om de snaren meer lengte te geven lopen ze kruislings. Om bij deze mini piano nog meer lengte van de bassnaren te verkrijgen lopen de stempennen schuin naar beneden. Wat een enorme aanpassing van het mechaniek vraagt.
Bij andere baby piano’s is dat niet het geval. Dus dit merk Eavestaff deed hier een mooi kunstje. Eavestaff is een Engels merk uit Londen. Later werd deze in de Boyd fabriek gebouwd. Aan de hand van het serienummer blijkt deze piano uit de jaren vijftig te zijn. De klank mag er zijn ondanks het kleine formaat . De moeite die de pianobouwer heeft genomen in het productie proces om deze aanpassingen te doen is niet voor niets geweest!
Geen Steinway hier op de foto maar Steinweg. Grotrian Steinweg Nachf om precies te zijn. Interessant feitje……Theodor Steinweg nam in 1851 de fabriek over toen zijn Vader emigreerde naar de Verenigde Staten en daar zijn naam in Steinway veranderde . Later ging hij samen werken met F. Grotrian en nog twee medewerkers en werd het merknaam weer uitgebreid naar Grotrian Steinweg Nachf zo als in de piano klep te zien is.
Aan de binnenkant van de piano werd de nodige aandacht besteed en ziet er werkelijk prachtig uit. De poes vind dat blijkbaar ook want die heeft de hele stemsessie naast de piano gezeten. Altijd leuk als er belangstelling is voor de piano.
De fabriek stond in Braunschweig waar nog meer bekende piano merken werden gebouwd zoals het pianomerk Schimmel.
In 1875 starte Ferd. Schaaf een pianofabriek die in 1906 in de naam Baldur veranderde. Prachtige piano hier op de foto’s maar 1 ding viel me direct op. Het mechaniek heeft een toepassing voor een pianola mechaniek. Maar pianola’s zijn vanwege het aanstuur mechaniek veel dieper en daardoor veel kolossaler.
Hier echter betreft het een normaal formaat piano voor die tijd. We hebben het hier over een piano uit 1914 trouwens. Het blijkt dat Hupfeld de phonola introduceerde en een systeem bedacht om de aansturing van het pianomechaniek onder het klavier te bouwen wat enorm ruimte besparend was. Dit was echt vernieuwend op het gebeid van pianola’s. De foto hier onder Laat zien hoe dat er uit zag…..
Hupfeld bouwde in 1908 ook een automatische speelde piano met met 3 violen! Maar de radio en grammofoon zorgde ervoor dat er minder vraag naar pianola’s kwam en zo stopte de fabriek in 1934. De piano bouw ging echter wel nog een lange tijd door.
Hier onder de toetsen had de muis zijn nest gemaakt
Verscholen achter de pedaalstok
De toetsen liepen telkens vast van deze piano en dat kwam omdat er een muis over de toetsen liep en de keutels tussen de toetsen viellen aan de binnenkant van de piano. Tijd voor een grondige schoonmaak!
Maar wat schetste mijn verbazing….Bij het uithalen van de toetsen kwam tussen een hoopje vilt twee oogjes tevoorschijn met een blik van…hoe durf je mij te storen!
Maar deze muis was niet voor de poes en koos het hazepad naar de onderkant van de piano. Ik opende voorzichtig het onderpaneel en ja hoor….daar zat hij bij het pedaal. Hij zat als in een muis in de val…..
Maar al snel was hij gevlogen. Maar ja, als de kat van huis is…..De piano is weer schoon. Maar voor hoe lang?
Over het merk piano hier boven op de foto valt niet veel te vertellen behalve dat deze in Londen is gebouwd. Wat wel misschien opvalt is hoe laag de piano is!
Lage modellen werden populair in de jaren vijftig. Er was behoefte aan kleine compacte piano’s en daar speelde de piano bouwers op in. Maar dat vereiste wel de nodige aanpassingen.
Op de foto is te zien dat de piano eigenlijk geen bovenkast heeft. Op de derde foto is te zien dat de hamerkoppen gelijk aan de toetsen zijn. Het mechaniek ligt dus verzonken om de piano zo laag te kunnen maken. Om de snaar aan te slaan wordt hier de hamer eigenlijk omhoog getrokken door een stangetje wat het wezenlijk anders maakt dan een gewone piano.
Op de piano hieronder een foto van een hoog model . Die voor 1940 werden gebouwd. Deze is zeker 1.40 hoog waardoor het mechaniek hoger dan de toetsen moet staan.
Zo zijn er heel wat verschillende modellen gebouwd in de loop der jaren.
Latten tussen de toetsen en het mechaniek om het aanslag punt te verkrijgen.
Deze video laat zien hoe het mechaniek in de piano zit.
In 1853 begon Blutner heel klein in Leipzig met 3 medewerkers. De verkoop van de eerste gebouwde vleugel was al snel een feit.
Binnen korte tijd waren er 14 medewerkers en groeide uit tot de grootste pianofabriek in Europa. In 1863 begon Blutner pas met het bouwen van piano’s. Er werden prijzen op wereldtentoonstellingen gehaald en Blutner maakte faam. Er werd aan bekende componisten geleverd zoals, Claude Debussy, Wagner, Pjotr Tschaikowski en velen andere beroemde mensen.
In 1914 werden vele werknemers opgeroepen om aan de oorlog deel te nemen dus toen nam de productie drastisch af. Na de oorlog herstelde Blutner zich snel en maakte 3600 piano,s per jaar en in 1928 maar liefst 113.000per jaar.
LEUK FEITJE…..Blutner kreeg de opdracht om een lichte vleugel te bouwen voor de zeppeling LZ 129 Hindenburg. Door de constructie van Aluminium te maken kon veel gewicht worden bespaard. Voor het eerst uit de lucht werd een pianoconcert gegeven die door 63 radiozenders werd uitgezonden over de hele wereld.
In de tweede wereldoorlog ging de fabriek in vlammen op na een bombardement. Ook dit kwamen ze weer te boven en in 2003 vierde het bedrijf het 150 jarige bestaan! Ik heb vele Blutner piano.s in onderhoud van verschillende bouwjaren. Hier boven op de foto is wel de oudste in mijn stemwijk.
Hier op de foto’s een mooie August Forster piano. Een zeer mooi exemplaar die een paar jaar geleden volledig gereviseerd is. In 1859 starte August Forster zijn pianofabriek in Lobau. Dit Tsjechische piano merk maakte faam door de jaren heen. Ook deze pianofabriek heeft roerige tijden gekend maar bleef kwaliteit piano/s bouwen.
Bij deze piano heb ik me wezenloos gezocht naar een serienummer maar helaas niet gevonden dus de leeftijd blijft een schatting. Ik denk begin 1900. Op de foto’s is te zien hoe mooi de binnenkant er uit ziet. Werkelijk prachtig! Hier is te zien hoeveel aandacht er werd besteed aan het binnenwerk in die tijd.
Hier kwam ik een Antoine Mes piano tegen waar ik zelf eerlijk gezegd nog niet eerder van gehoord had. Nog meer verast was ik toen ik zag dat dit een pianobouwer was van eigen bodem.
In 1874 maar liefst begon Antoine Mes met een pianozaak en begon al snel piano”s te bouwen. Dit monde uit tot een heuse pianofabriek in Middelburg. Eerst werd nog veel handwerk verricht maar later kwam er een stoommachine om diverse machines aan te sturen zoals een zaagmachine ect….
Tot aan de eerste wereld oorlog werd er piano’s gebouwd. Daarna werd het te moeilijk om aan materialen te komen. Toch hebben ze nog tot de jaren dertig geproduceerd. Door de crisis moest de fabriek gesloten worden.
Ik kon geen serienummer vinden bij deze piano maar ik schat het bouwjaar toch op 1890 ongeveer.
Zeer leuk om in de historie van een Nederlandse pianobouwer te duiken.
Deze kamer waar de vleugel en piano staan wordt dagelijks gevuld met noten. Muzieknoten wel te verstaan!
Hier staat een piano van het merk Seiler. Aan dit merk heb ik al eens een artikel gewijd in mijn blog. De zwarte vleugel is van het pianomerk Berger. Dit merk kom je in Nederland niet zoveel tegen maar komt wel uit de bekende August Forster fabriek in Lobau.
August Forster produceerde dit merk specifiek voor canada en de Benelux. Dit stopte na 1991. Ik heb een paar Berger’s in onderhoud en mijn ervaring is dat ze zeer stabiel zijn en goed stemming houden.
Zowel Seiler als Berger zijn top merken die goed qua klankkleur bij elkaar passen. Vooral dit jaar wordt er veel samen gespeeld en moeten ze weer zuiver op elkaar afgestemd zijn!
